Czas

   Dzisiaj córeczki śpią u mnie. Odrobiłem z nimi zadania. Przygotowaliśmy razem obiad i kolację. Fajnie i miło. Tak bardzo chciałbym cofnąć czas.... Nie potrafię. A właściwie co to by być miało, to cofanie czasu? Cofnięcie i przeżywanie tego na nowo? To bez sensu. Myślę, że jak ktoś mówi o cofnięciu czasu ma na myśli powrót do jakiejś sytuacji, zdarzenia  z przeszłości i postąpieniu wtedy inaczej. Wtedy postąpiło się źle, cofamy czas i naprawiamy. Niestety tak nie można. A może stety?

   Dobrze, że tak nie można. Byłoby to łatwe, proste i przyjemne. Coś spieprzyliśmy w życiu? Nie ma sprawy. Cofamy się w czasie i postępujemy inaczej. Radość i gorycz sprawiają, że życie  jest niepowtarzalne. Niesamowite. Niepojęte. I dlatego jest piękne. Dlatego tak pociąga swą tajemniczością. Zawsze masz wybór. Zrobisz coś, a konsekwencje nadejdą. Zawsze. Upomną się. I to jest sedno życia. Czasu nie cofniesz. Nie cofniesz czynów, słów, zachowań. Ale Bóg tak pokierował tym wszystkim, że zawsze daje ci szansę. Zawsze. Czy ją wykorzystasz?

   Ja staram się teraz robić wszystko, aby wykorzystać daną mi od Boga szansę. Szansę na szczerość, na prawdę, na MIŁOŚĆ. Miłość jest wszystkim. Bez niej wszystko jest puste, powierzchowne, sztuczne, udawane. Tylko dlaczego tak trudno się do tego przyznać? Że bez miłości nie ma nas...